تا با منت این ملال از حکیم نزاری قهستانی غزل 485

1 تا با منت این ملال باشد کی با منت اتّصال باشد

2 هر چند که صحبتِ گدایی با پادشهی محال باشد

3 نتوان دانست هم بکوشم باشد که مگر وصال باشد

4 گر حسن کند شگفت نبود آن را که چنین جمال باشد

5 جز خاکِ درِ تو آتشِ دل ننشاند اگر زلال باشد

6 اندیشه نمی کنی که چندین بی داد و ستم وبال باشد

7 از کویِ تو جان برد نزاری هرگز نبرد خیال باشد