تا عمر بود، در هوس روی از هلالی جغتایی غزل 247

1 تا عمر بود، در هوس روی تو باشم در خاک شوم، خاک سر کوی تو باشم

2 فردای قیامت نروم جانب طوبی در سایه سرو قد دلجوی تو باشم

3 خوش آنکه زبان از پی دشنام برآری من دست برآورده، دعاگوی تو باشم

4 پهلوی تو پیوسته نشینند رقیبان تا من نتوانم که بپهلوی تو باشم

5 از غمزه تو کاست تن من، که چو مویی من موی شوم در خم گیسوی تو باشم

6 هر گه که از تو ناز بری دست بچوگان خواهم همه تن سر شوم و گوی تو باشم

7 ای شاخ گل تازه، منم بلبل این باغ معذورم، اگر شیفته روی تو باشم

8 روزی که فلک نام مرا خواند: هلالی می خواست که من مایل ابروی تو باشم