تا تشنه به خون، نرگس مستانه از حزین لاهیجی غزل 210

1 تا تشنه به خون، نرگس مستانه ی یار است اندیشهٔ شیرینی جان، خواب و خمار است

2 در عشق حلال است مرا چاشنی شور زخمم نمکستان شکر خندهٔ یار است

3 از قحط سخن سنج به لب مهر خموشی است زین مرده دلان خامه ی امنا شمع مزار است

4 بر هم نزنم چشم به شبهای جدایی صد شیشه ز پرگالهٔ دل بر مژه بار است

5 گل می کند از شرم، نهان دست نگاربن تا پنجه ی مژگان تو در خون شکار است

6 غمخانهٔ دل بی تو چرا تیره نباشد؟ کارش همه، با روزنه ی دیده ی تار است

7 شمعی چو تو در انجمن عشق، حزین نیست هر چشم زدن اشک تو با آه دچار است