1 ای رخت آیینه ی لطف خدا زلف تو دلبند و لعلت دلگشا

2 پادشاه ملک حسنی از کرم رحمتی کن بر گدا ای پادشا

1 چو در فراق تو یک دم نمی توانم ساخت بگو که نرد هوس با تو چون توانم باخت

2 فراق روی تو ما را چنان نزار فکند که هر که دید مرا از خیال وانشناخت

1 از سر زلفش دلم سودا گرفت وز دو لعلش آتشی در ما گرفت

2 قامت آن سرو آزاد از چه روی سایه ی لطف از سر ما واگرفت