به مجلسی که از روی نو پرده از کمال خجندی غزل 347

1 به مجلسی که از روی نو پرده بر گیرند چراغ و شمع بر افروختن ز سر گیرند

2 چو در محاوره آنی به منطق شیرین لب و دهان تو صد نکته بر شکر گیرند

3 ز خاک راه تو گو روی ما غبار بگیر که اهل عشق چنین خاک را به زر گیرند

4 به دوستی که اگر پای بر دو دیده نهی هنوزت اهل دل از دیده دوستتر گیرند

5 دل ار مقابل آن ابروان نهد مه نو گناه او همه بر چشم کج نظر گیرند

6 از باده در سر رندان جنون شود مستی به یاد روی نوار ساغری دگر گیرند

7 بر آستان نو جانها ز سوز و آه کمال اگر نه آب زند گریه جمله در گیرند