به خدایی که زنده و باقیست از انوری ابیوردی مقطع 359

1 به دو چشم تو که تا زنده‌ام تو خداوندی و من بنده‌ام

2 سر زلف تو گواه من است که من از بهر رخت زنده‌ام

1 رخت مه را رخ و فرزین نهادست لبت بیجاده را صد ضربه دادست

2 چو رویت کی بود آن مه که هر مه سه روز از مرکب خوبی پیادست

1 ساقیا بادهٔ صبوح بیار دانهٔ دام هر فتوح بیار

2 قبلهٔ ملت مسیح بده آفت توبهٔ نصوح بیار