تا چند ز هجرت دلم ای از جهان ملک خاتون غزل 591

1 تا چند ز هجرت دلم ای یار بنالد بی روی تو شب تا به سحر زار بنالد

2 از حسرت لعل شکرین تو چو طوطی در بند قفس گشته گرفتار بنالد

3 هر شب به سر کوی تو از درد جدایی فریادکنان از غم دلدار بنالد

4 باور نتوان داشت از او لاف محبّت گر عاشق گل در چمن از خار بنالد

5 روزی که قدم رنجه کنی بر سر بیمار معذور همی دار چو بیمار بنالد

6 چندان ز غم عشق تو ای دوست بنالم کز سوز دل من در و دیوار بنالد

7 هر شب ز غم هجر تو تا صبح بنالم چون مرغ سحر در غم گلزار بنالد

8 چون کار جهان بی ستمی نیست همی ساز کان یار نخوانند که از یار بنالد