تا چند سخن تراشی از ابوسعید ابوالخیر رباعی 689

1 مجنون تو کوه را ز صحرا نشناخت دیوانهٔ عشق تو سر از پا نشناخت

2 هر کس بتو ره یافت ز خود گم گردید آنکس که ترا شناخت خود را نشناخت

1 ای حیدر شهسوار وقت مددست ای زبدهٔ هشت و چار وقت مددست

2 من عاجزم از جهان و دشمن بسیار ای صاحب ذوالفقار وقت مددست

1 آن یار که عهد دوستداری بشکست میرفت و منش گرفته دامن در دست

2 می‌گفت دگر باره به خواب‌م بینی پنداشت که بعد ازو مرا خوابی هست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما