1 تا چند کنی خون دل صاحب نظران را بر سنگ زنی شیشه ی خونین جگران را

2 از یاری اختر مطلب کام در افلاک با سنگ در خانه مزن شیشه گران را

3 با غارت عشق تو چه از داغ دل آید از مهر سر کیسه چه غم، کیسه بران را

4 ما را غم خود نیست، ولی چند توان دید چون ریگ روان، تشنگی همسفران را

5 بگذر چو قیامت به سر خاک شهیدان از خویش خبردار کن این بی خبران را

6 دل را غم خود بس، که جز آسیب نبیند بر سینه زند شیشه چو سنگ دگران را

7 جز عیب سلیم اهل حسد کار ندارند نبود هنری بهتر ازین بی هنران را