وقت گل می گون و می گلگون است از مجد همگر رباعی 141

1 زهی زمانه نامهربان نادره کار خهی سپهر نگونسار ناکس غدار

2 چه رنج ها که ز تونیست برروان کرام چو غصه ها که ز تو نیست بر دل ابرار

1 دوش چو کرد آسمان افسر زر ز سر یله ساخت ز ماه و اختران یاره و عقد و مرسله

2 شکل فلک خراش شد مهر چو دانه آس شد عقده راس داس شد از پی کشت سنبله

1 خدایگان سلاطین شهنشه اعظم امید دین عرب آرزوی ملک عجم

2 سریر بخش ملوک جهان که تعظیمش نهاد بر سر نه کرسی سپهر قدم