ای تن تو به طبع بار بیمار کشی از مسعود سعد سلمان رباعی 393

1 دوش در روی گنبد خضرا مانده بود این دو چشم من عمدا

2 لون انفاس داشت پشت زمین رنگ زنگار داشت روی هوا

1 چه خوش عیش و چه خرم روزگار است که دولت عالی و دین استوار است

2 سخا را نو شکفته بوستان است امل را نو دمیده مرغزار است