1 طریق دلبری تو مگر پری داند که آدمی نه بدین شیوهٔ دلبری داند

2 کسی که هر بن مژگان به صد کرشمه سپرد سزد که هرسر موییش دلبری داند

3 ز جان طمع ببرد، یا به دل غمش بیند کسی که عادت آن ترک لشکری داند

4 ادب ز چشمهٔ لب تشنگی دهد آبم کدام خضر بدین چشمه رهبری داند

5 حذر از آن که بد و نیک آهوان حرم ز فربهی نگرد، یا ز لاغری داند

6 کسی که این همه حسنش دهند، بی آن نیست که شمه ای ز حساب ستمگری داند

7 ز پا در افتد و بر خاستن محال بود کسی که رهروی عشق سر سری داند

8 به زر چگونه توان لعل آفتاب خرید گرفتم آن که کسی کیمیاگری داند

9 بر آن تتبع حافظ رواست ، چون عرفی که دل بکاود و درد سخنوری داند