طریق عشق میورزی رها کن دین از کمال خجندی غزل 41

1 طریق عشق میورزی رها کن دین و دنیا را خلاص خویش میجوئی مجر ناموس و دعوا را

2 به نور عقل نتوان رفت راه عشق ای عاقل زمجنون پرس اگر داری طریق حی لیلا را

3 زآه سینه عشاق ظلمانی شود روضه اگر در روضه بنمانی به ما نور تجلا را

4 هوای سرو بالای تو دارد راستی ور نی برای همه دوزخ برند از روضه طوبا را

5 پیارا روضه رضوان به روی خود که بی رویت ز دوزخ باز نشناسد کسی فردوس اعلا را

6 تر تا صورت پرستی اهل معنی را کجا بینی به چشم اهل معنی میتوان دید اهل معنا را

7 کمال از غایت رندی اگر باید خریداری بجای باده بفروشد صلاح و زهد و تقوا را