1 سه روز رفت کز آسیب مرگ آن دلبر مرا جگر زره دیدگان بپالوده ست

2 از آن زمان که رخش زیر خاک بنهفته ست دلم ز رنج تفکر دمی نیاسوده ست

3 که آن دو لاله رویش چگونه پژمرده ست که آن دو نرگس مستش چگونه بغنوده ست

4 چو تربتش به گل اندوده شد فلک می گفت که آفتاب به گل هیچکس نیندوده ست