آنان که مهر روی چو ماه از جهان ملک خاتون غزل 601

1 آنان که مهر روی چو ماه تو دیده‌اند مهرت به جان و دل ز جهانی خریده‌اند

2 فرهادوار عاشق و زارند خسروان تا یک حدیث از آن لب شیرین شنیده‌اند

3 نیل محبّت تو چو دانی که از ازل ای نور دیده بر رخ جان‌ها کشیده‌اند

4 از ما جدا مشو که دل طالبان دوست عشق رخ تو از همه عالم گزیده‌اند

5 از راه مردمی همه آیند مردمان کاندر هوای روی تو ای نور دیده‌اند

6 اندر هوای کعبهٔ وصل تو عاشقان جان داده‌اند و راه بیابان گزیده‌اند

7 آنان که رو به قبلهٔ امّید داشتند هم عاقبت به کعبهٔ وصلش رسیده‌اند

8 باد صبا نمود که سرو چمن تمام از شرم قامتت به قیامش خمیده‌اند

9 آنان که عاقلان جهانند بی‌ریا بر خاک آستانت چو ماهی تپیده‌اند