1 آنان که ندانند تو را می خوانند در لرزه چو بید بر سر ایمانند
2 پستان [امل] گرفته هر یک به دهن گهوارهٔ طفل نفس می جنبانند
1 حرف هر کس ز فکر خام خود است جنبش هر که از مقام خود است
2 آسمان با وجود این همه شأن متفکر به صبح و شام خود است
1 نیت قرآن بستم طوف کوی جانان را هدیه می بردم دل را نذر کرده ام جان را
2 در شب غریبی ها حلقه های زلف او طرفه منزل امنی است خاطر پریشان را
1 رفتار محال است ز کوی تو کسی را نبود گذر از یک سر موی تو کسی را
2 از عکس تو عکسی است در آیینهٔ اوهام ور نه خبری نیست ز روی تو کسی را
شماره موبایل خود را وارد کنید:
کد ارسالشده به