آنان که به تقلید مجرد از عمادالدین نسیمی غزل 113

1 آنان که به تقلید مجرد گرویدند دورند ز حق، زان به حقیقت نرسیدند

2 خورشید یقین از افق غیب برآمد این بی بصران دیده ببستند و ندیدند

3 نزدیکتر از مردم چشم است ولیکن بی معرفتان از رخ آن ماه بعیدند

4 دور از حرم و کعبه و خلدند همه عمر در وادی جهل از پی پندار دویدند

5 اعمی شمر آن بی بصران را که ز تحقیق در دیده دل کحل بصیرت نکشیدند

6 (مستان هوا در ظلماتند و ضلالت از عین حیات آب بقا زان نچشیدند)

7 قومی که پرستند خدا را به تصور از نور یقین دور چو شیطان پلیدند

8 دیوان رجیمند به سیرت نه به صورت هرچند که از روی صفت شیخ و رشیدند

9 آن زمره که شد نور یقین هادی ایشان در مرتبه صدق چو قرآن مجیدند

10 بر طور دل از شوق چو موسی «ارنی » گوی دیدار خدا دیده و در گفت و شنیدند

11 هستند به حق یافته راه از سر تحقیق ایمن شده از «ان عذابی لشدید»ند

12 آنها که نگشتند به حق زنده جاوید پژمرده و خوشیده به جا همچو قدیدند

13 خورشید پرستان طریقت چو نسیمی از فضل الهی همه در ظل مدیدند