آنان که بشمع تو پروانه از آشفتهٔ شیرازی غزل 513

1 آنان که بشمع تو پروانه صفت سوزند شاید که بهر محفل آتشکده افروزند

2 رخسار تو خورشید است زاغیار چه میپوشی کاینان همه خفاشند ناچار نظر دوزند

3 عشاق تو میسوزند در آتش و میسازند این بلبل و پروانه در عشق نو آموزند

4 جز کشته عاشق را برق تو نخواهد سوخت صد خرمن اگر در دشت زهاد براندوزند

5 آیا چه طمع دارند از وصل تو در فردا آنان که همه منکر در عشق تو امروزند