آنها که لب چون شکرستان نو پابند
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 آنها که لب چون شکرستان نو پابند آن نقل همان در خور دندان نو پابند
2 زیر قدمت خاک شده جان عزیزست هر گرد که بر گوشه دامان تو پابند
3 از چشمه حیوان نئوان بافت همه عمر آن لطف که در چاه زنخدان پر پابند
4 آنجا که به خط سبز کنی خوان ملاحت طاووس ملایک مگس خوان تو پابند
5 از خاک شهیدان گل رحمت شکنانه مر غنچه که در سینه ز پیکان نو پابند
6 زینگونه که من بافتم آن لعل روان بخش گر جوی بهشت است که جویان پر پابند
7 جنت طلبان هرچه بجویند ز طوبی در قامت چون سرو خرامان تو بابند
8 گر خضر بقا چون خطت از آب بقا بافت عشاق حبات از لب خندان نو پابند
9 بردی دل عشاق کمال از سخن خوب خوبان عمل نه ز دیوان نو پابند
دیدگاه‌ها **