این خلق مجازی نه ز اهل از قدسی مشهدی رباعی 290

1 لذت شادی نداند جان چو با غم خو گرفت دشمن عیدست هر دل کو به ماتم خو گرفت

2 دایم از جام بلا زهر هلاهل می‌کشد کی لب عاشق به آب خضر و زمزم خو گرفت؟

1 شد دهان شکرگو هر زخم نخجیر ترا صید پیکان‌خورده داند لذت تیر ترا

2 جز حدیث بیستون در بزم شیرین نگذرد آفرین ای ناله فرهاد تاثیر ترا

1 به هیچ، ناخن ما را کی اعتبار کند؟ مگر به زلف تو دندان شانه کار کند

2 مرا چو شیشه خالی، کدام رنگ و چه بوی بیار می که خزان مرا بهار کند