این دل غمزده یکی وان از آشفتهٔ شیرازی غزل 972

1 این دل غمزده یکی وان لب لعل فام دو هوش کی آیدش بسر مست یکی و جام دو

2 بیش ندیده نکته ای عارف و عامی از لبت معنی مختلف دهد نقطه یکی کلام دو

3 کرد دلم چو سرکشی بست دو گیسویش به بند رایض عشق این کند اسب یکی لجام دو

4 حور اگر چه خواندمت یا که پری بگفتمت نکته شناس گو بود یاریکی و نام دو

5 چهره تو صباح من زلف شبان تیره ام هست بشهر عاشقان صبح یکی و شام دو

6 کرد بدیده و دلم جا خم ابروی کجت هست دو سر ولی بود تیغ یکی نیام دو

7 روز قیامت ار شود قامت دوست جلوه گر وای بحال مردمان حشر یکی قیام دو

8 میکشدم زهر طرف آن دو شکنج گیسوان زنده کجا رود برون صید یکی و دام دو

9 در رمضان هجر تو من شب وروز روزه ام آشفته چاره ای که شد ماه یکی صیام دو

10 حاصل ارض و این سما خلقت مرتضی بود کس نشنیده در جهان زاده یکی و نام دو