این سنگ که از آب روان می‌گردد از همام تبریزی رباعی 32

1 مشتاب ساربان که مرا پای در گل است در گردنم ز حلقه زلفش سلاسل است

2 تعجیل می‌کنی تو و پایم نمی‌رود بیرون شدن ز منزل اصحاب مشکل است

1 نه باغ بود و نه انگور و می، نه باده‌پرست که دوست داد شرابی به عاشقان الست

2 هنوز در سر ما هست ذوق آن مستی حریف مجلس او تا ابد بود سرمست

1 رفتیم ما و عشق تو اندر میان هنوز ساکن نگشت عربده عاشقان هنوز

2 هر برگ گل که باد صبا از چمن ربود مرغان ز رنگ و بوی تو اندر فغان هنوز