این ناله که در آتش خویش از عرفی شیرازی رباعی 7

1 ممنون ترکتازی گردون دل من است آماده ی هزار شبیخون دل من است

2 هرگز نیامدش به غلط محملی به سر بیهوده گرد وادی مجنون دل من است

1 صد چشمه ی زهر از لب داغ دل ما ریخت غم روغن تلخی به چراغ دل ما ریخت

2 ساقی چو می عشق تو می کرد به ساغر هر صاف که آید به ایاغ دل ما ریخت

1 به جز ریش بلا مرهم مبادا ریسه ریشان را عداوت با دل من باد زهر آلود نیشان را

2 به من بیگانگان را کی دل هم صحبتی ماند که با من صحبت غم می کند بیگانه خویشان را