این جور و جفای چرخ تا از جهان ملک خاتون غزل 603

1 این جور و جفای چرخ تا چند دارد دل خاص و عام در بند

2 از حادثه ی زمانه باری بیخ شجر امید برکند

3 از باغ دل جهان تو گویی هر برگ به گوشه ای پراکند

4 سرو چمن مراد جانها دست ستمش ز پا بیفکند

5 فریاد ز دست چرخ فریاد بیداد به جان ما بگو چند

6 وین دل چه کنم که از عزیزان با درد و غم تو نشنود پند

7 وین گوش زمانه اش تو گویی کز پنبه ی غفلتش بیاکند