این دار فنا بلند از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 26

1 چون بادگری سر نکند راه عدم را داد است بگوئید عرب را و عجم را

2 بگرفته همه اهل جهان را غم راحت یا رب که نگیرند ز ما راحت غم را

1 از کوتهی، ار عمر درازت هوس است جاوید اگر شوی همان یک نفس است

2 خر تیرهٔ‌ای الاغ تا کی شرمی درماندهٔ‌ای مزبله تا چند بس است

1 عشقی بتازه باز گریبان گرفته است آه این چه آتش است که در جان گرفته است

2 ایدل ز اضطراب زمانی فرو نشین دستم بزور دامن جانان گرفته است