این زمینی ست که سرمنزل جانان بوده از جامی غزل 224

1 این زمینی ست که سرمنزل جانان بوده ست مطرح نور رخ آن مه تابان بوده ست

2 این زمینی ست که هر شیب و فرازی که در اوست جای آمد شد آن سرو خرامان بوده ست

3 این زمینی ست که هر جا خس و خاری بینی پیش ازین رسته به جایش گل و ریحان بوده ست

4 دامن نازکشان رفته به هر جانب ازو آن که صد دست تمناش به دامان بوده ست

5 می دهد خاک رهش خاصیت آن آبم که نصیب خضر از چشمه حیوان بوده ست

6 باید افشاند ز هر نوک مژه خون جگر هر کجا لعل لب او شکرافشان بوده ست

7 جان جامی به حقیقت ز همین باد و هواست گر به صورت گلش از خاک خراسان بوده ست