1 تشنگان ستمت زندگی از سر گیرند کامی از تیغ تو گر نوبت دیگر گیرند

2 بر سر خاک شیهدان قدمی نه که مباد دامن پاک تو در دامن محشر گیرند

3 پادشاهان سر راه تو گرفتند به عجز چون فقیران که گذرگاه توانگر گیرند

4 خاک صاحب نظران را شود از دولت عشق گر زمانی سر سیمین تو در بر گیرند

5 تشنه‌کامان ره عشق کجا روز جزا عوض لعل تو سرچشمهٔ کوثر گیرند

6 پرده بر گیر ز رخساره که مردم کمتر آستین از غم دل بر مژه تر گیرند

7 لب شیرین به شکر خنده اگر بگشایی کار را تنگ‌دلان تنگ به شکر گیرند

8 چارهٔ درد مجانین محبت نبود مگر آن سلسله جعد معنبر گیرند

9 باغبانان اگر آن عارض رنگین بینند خار را با گل خوش رنگ برابر گیرند

10 آخر از خصمی آن شوخ فروغی ترسم دادخواهان به تظلم در داور گیرند