مپسند تشنه لب، دل اندوه از حزین لاهیجی غزل 116

1 مپسند تشنه لب، دل اندوه پیشه را یارب ز سنگ فتنه نگهدار شیشه را

2 ظاهر شدی به عالمیان، عجز کوهکن گر می فتاد با دل ماکار، تیشه را

3 عشق است چاره هوس خام و پخته ام آتش بود حریف، تر و خشک بیشه را

4 نتوانم از غم تو بریدن که در دلم محکم نموده، تازه نهال تو ریشه را

5 گر نبودت خبر ز شهیدان، ببین حزین رنگین به خون ما نگه جور پیشه را