تشنه وصل ترا بی‌تو اگر خواب از کمال خجندی غزل 366

1 تشنه وصل ترا بی‌تو اگر خواب آمد هیچ شک نیست که در دیده او آب آبد

2 هرکس آن بخت ندارد که سوی آب حیات برود همچو خضر تشنه و سیراب آبد

3 پرده از روی برانداز که هر سوخته‌ای همچو پروانه سوی شمع جهان‌تاب آید

4 زاهد شهر چو بیند خم ابروی ترا بعد ازین مست چو چشم تو به محراب آید

5 هست دریوزه ما وصل تو و هر نفسی بر درت عاشق بیچاره بدین باب آبد

6 تا کی از حسرت لعل لبت ای مردم چشم اشک من زرد به رخساره چو سیماب آید

7 هست از شوق لبت این همه گفتار کمال طوطی آری به حدیث از شکر ناب آید