سر تا قدم به آب حیاتت سرشته‌اند از همام تبریزی غزل 67

1 سر تا قدم به آب حیاتت سرشته‌اند دل‌ها مثال نقش تو بر جان نبشته‌اند

2 گر زاهدان صومعه بینند صورتت عاشق شوند بر تو وگر خود فرشته‌اند

3 رویی چنین به حسن و لطافت ندیده‌ام زین نوع گل دگر به جهان در نکشته‌اند

4 چون آمدی به منزل دنیا که از بهشت خوبان نازنین را بیرون نهشته‌اند

5 مست شبانه بود همام از شراب عشق آن صبح‌ها که طینت آدم سرشته‌اند