جمعند خوبان چون دسته گل
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 جمعند خوبان چون دسته گل وز ناله عاشق تنها چو بلبل
2 بردند از دل آن زلف و کاکل تاب و توان و صبر و تحمل
3 بر خرمن ما حسرت زد آتش و آن برق جولان گرم تغافل
4 چون شمع دارم در محفل او از پایه خویش هر دم تنزل
5 ما کاهی و عشق کوهی مجوئید در زیر این بار از ما تحمل
6 در راه عشقم از توشه فارغ ساز ره ماست برگ توکل
7 میباید آنی کارایش حسن نه خط و خالیست نه زلف و کاکل
8 شوریست پنهان در مغز مشتاق کز ناله در دهر افکنده غلغل