می فروشان آن چه از صهبای از فروغی بسطامی غزل 214

1 می فروشان آن چه از صهبای گلگون کرده‌اند شاهدان شهر ما از لعل میگون کرده‌اند

2 می‌پرستان ماجرا از حسن ساقی کرده‌اند تنگ دستان داستان از گنج قارون کرده‌اند

3 در جنون عاشقی مردان عاقل، دیده‌اند حالتی از من که صد رحمت به مجنون کرده‌اند

4 از بلای ناگهان آسوده خاطر گشته‌ام تا مرا آگاه از آن بالای موزون کرده‌اند

5 من نه تنها بر سر سودای او افسانه‌ام هوشمندان را از این افسانه افسون کرده‌اند

6 جوی خون از چشم مردم می‌رود بی‌اختیار بس که دل را در غمش سرچشمهٔ خون کرده‌اند

7 حال من داند غلامی کاو به جرم بندگی خواجگانش از سرای خویش بیرون کرده‌اند

8 خلق را از لعل میگون تو مستی داده‌اند عقل را از چشم فتان تو مفتون کرده‌اند

9 مرغ دل در سینه‌ام امشب فروغی می‌تپد لشکر ترکان مگر قصد شبیخون کرده‌اند