بی می منشین اگر از حکیم نزاری قهستانی غزل 1200

1 بی می منشین اگر دلی داری وز عمر امید حاصلی داری

2 خرم دل بی غم تو گر خاطر با عهد وصال مقبلی داری

3 مجنون شو و دم مزن دگر تا کی خود را به محل عاقلی داری

4 از خود به در آی اگر از او خواهی بشتاب که دور منزلی داری

5 دی گفت یکی که ای سر آشفته همواره تو پای در گلی داری

6 گفتم چه کنم که من به گردابم تو خوش بنشین که ساحلی داری

7 چندین چه کنی نزاریا زاری بر پای مگر سلاسلی داری

8 موقوف چه مانده ای نمی دانم جز محنت عشق مشکلی داری