حلقه بستند سر از اقبال لاهوری پیام مشرق 211

1 حلقه بستند سر تربت من نوحه کران دلبران زهره وشان گل برنان سیم بران

2 در چمن قافلهٔ لاله و گل رخت گشود از کجا آمده اند این همه خونین جگران

3 ایکه در مدرسه جوئی ادب و دانش و ذوق نخرد باده کس از کارگه شیشه گران

4 خرد افزود مرا درس حکیمان فرنگ سینه افروخت مرا صحبت صاحبنظران

5 بر کش آن نغمه که سرمایه آب و گل تست ای ز خود رفته تهی شو ز نوای دگران

6 کس ندانست که من نیز بهائی دارم آن متاعم که شود دست زد بی بصران