پای بستند و ره سعی نشانم از حزین لاهیجی غزل 479

1 پای بستند و ره سعی نشانم دادند دست و بازو بشکستند و کمانم دادند

2 جان سختم حذر از دوزخ جاوید نداشت خانه در کوچهٔ آسوده دلانم دادند

3 العطش زاست درین وادی تفسیده دلم جگری گرمتر از ریگ روانم دادند

4 بر رخ خرقه کشان هم در رحمت باز است بار در انجمن باده کشانم دادند

5 شمعها برده ام از صدق به خاک شهدا تا دل و دیدهٔ خونابه چکانم دادند

6 اجر صبری که به حرمان گلستان کردم چمن آرایی آن سرو روانم دادند

7 همّت از ابر نمی گشت طلبکار حزین رگ ابر قلم ژاله فشانم دادند