مرا گویند باران کیست بار از کمال خجندی غزل 787

1 مرا گویند باران کیست بار تو چرا گویم ز مهروبان کدامست اختیار نو چرا گویم

2 نشسته بر سر راه طلبکاری چو مشتاقان برای کیست چندین انتظار تو چرا گویم

3 نماند از خوردن غمهای تو نام و نشانی هم نگونی چیست نام غمگسار نو چرا گویم

4 رقیب ار گویدم کای بیخبر از کار و بار خود به من باری بگو تا چیست کار تو چرا گویم

5 گرم باشد مجال نطق پیش تو به روز و شب سخن جز از سر زلف و عذار تو چرا گویم

6 و اگر باز از قرار دوستی آن زلف بر گردد چرا و چون به زلف بی قرار تو چرا گویم

7 اگر خون کمال آن غمزه ریزد از سر مستی من این رنجش به چشم پر خمار تو چرا گویم