دست از دزدی و از ملک‌الشعرا بهار منظومه‌ 100

دست از دزدی و پای از بی‌خویشکاری رفتن‌ و منش از وارونگی و کجی بازدار، چه کسی که او کرفه کند پاداش یابد و کسی که گنا کند بادافراه برد. ,

2 به‌دزدی مبر دست و ستوار باش منش را ز پستی نگهدار باش

3 مبر تاب هرگز تن ازکارکرد که ازکارکردن شود مرد، مرد

4 ز بی خویشکاری نگهدار پای که بیکارگی هست پتیاره‌ زای

5 به‌هرکار پاداشنی همره است گنهکاره را سخت بادافره است