گویند کز این جهان از باباافضل کاشانی رباعی 140

1 تا دیدهٔ دل ز دیده‌ها نگشایی هرگز ندهند دیده‌ها بینایی

2 امروز از این شراب جامی در کش مسکین تو که در امید پس فردایی

1 چندان برو این ره که دویی برخیزد گر هست دویی، به رهروی برخیزد

2 تو او نشوی، ولی اگر جهد کنی جایی برسی کز تو، تویی برخیزد

1 از هستی خود چو بی خبر خواهم بود این جا بُدنم هیچ نمی دارد سود

2 زین مزبله زود رخت بر باید بست وز ننگ وجود تا عدم رفتن زود