گویند انسان علم ز هم اندوزند از قدسی مشهدی رباعی 287

1 پیغام وداع آمد و با گوش به جنگ است هجران به تو نزدیک شد ای جان، چه درنگ است

2 ما قافله‌سالار ره عشق بتانیم در بحر بلا کشتی ما کام نهنگ است

1 خانه‌ام نیمی خراب از گریه نیمی پرگل است همنشینم جغد از یک سو، ز یک سو بلبل است

2 نکته‌ای تا کرده از سیرابی زلفش رقم از رطوبت خامه‌ام گویی که شاخ سنبل است

1 هرکه امشب می نمی‌نوشد به ما منسوب نیست پارسا در حلقه مستان نشستن خوب نیست

2 در چنین فصلی که بلبل مست و گلشن پرگل است گر همه پیمانه عمرست خالی خوب نیست