1 گویند عقابی به در شهری برخاست وز بهر طمع پر به پرواز بیاراست

2 ناگه ز یکی گوشه ازین سخت کمانی تیری ز قضای بد بگشاد برو راست

3 در بال عقاب آمد آن تیر جگردوز وز ابر مرو را به سوی خاک فرو خواست

4 زی تیر نگه کرد پر خویش برو دید گفتا «ز که نالیم؟ که از ماست که بر ماست»