دوش گفتند سخنها ز زبان از محتشم کاشانی غزل 152

1 دوش گفتند سخنها ز زبان تو صریح لله‌الحمد که شد کین نهان تو صریح

2 بود عاشق کشی اندر همه عهدی پنهان آخر این رسم نهان شد به زمان تو صریح

3 خوش برانداخته‌ای پرده که در خواهش می هست در گوش من امشب سخنان تو صریح

4 دوش در مستی از آن رقعه‌نویسی هر حرف که دلت داشت نهان کرد بیان تو صریح

5 آن که می‌داشت عبور تو به مسجد پنهان دوش می‌داد به میخانه نشان تو صریح

6 با تو هم دشمنی غیر عیان شد امروز بس که سوگند غلط خورد به جان تو صریح

7 به کنایت سخن از جرم کسی گفتی و گشت کینهٔ محتشم از حسن بیان تو صریح