1 ابلهی رخت خود به خواب سپرد رختش از تن کشید و دزد ببرد

2 جز ازاری که بودش اندر پای کش ز بی قیمتی گذاشت به جای

1 گفت بر عارفان بود معلوم که شما حاکمید و من و محکوم

2 هر چه ظاهر ز زین و شین شماست موجب مقتضای عین شماست

1 سالها شد که روی در دیوار دل برآرم به گرد شهر و دیار

2 تا بیایم نشان آدمیی کاید از وی نسیم محرمیی