1 هر که را توفیق ایزد یار و دولت یاورست خاکپای آسمانسای تواش تاج سرست

2 این منم یارب که از بیدای حیرت چون کلیم سوی طور عزتم نور تجلی رهبرست

1 هر چند مدتی شدم از روی اضطرار دور از جناب حضرت میمون شهریار

2 شاه جهان پناه که بر تخت خسروی یک تا جور ندید چو او چشم روزگار

1 ای کرده روز را ز شب قیرگون نقاب یعنی فکنده سایه سنبل بر آفتاب

2 دانی عرق چگونه بود بر عذار او چون بر صحیفه گل تر قطره گلاب