مرا مثل نسیم آواره از اقبال لاهوری پیام مشرق 144

1 در جهان کیف و کم گردید عقل پی به منزل برد از توحید عقل

2 ورنه این بیچاره را منزل کجاست کشتی ادراک را ساحل کجاست

1 ای ظهور تو شباب زندگی جلوه ات تعبیر خواب زندگی

2 ای زمین از بارگاهت ارجمند آسمان از بوسهٔ بامت بلند

1 تب و تاب بتکدهٔ عجم نرسد به سوز و گداز من که به یک نگاه محمد عربی گرفت حجاز من

2 چه کنم که عقل بهانه جو گرهی به روی گره زند نظری که گردش چشم تو شکند طلسم مجاز من

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران