1 بزرگی بود از اصحاب توحید که شد در بادیه عمری بتجرید

2 نه با خود دلو و ابریق و رسن داشت نه آب و زادِ ره با خویشتن داشت

1 چون سکندر را مسخر شد جهان وقت مرگ او درآمد ناگهان

2 گفت تابوتی کنید از بهر من دخمهٔ سازید پیش شهر من

1 حقیقت ایدل اکنون چند گوئی همی گوئی تو تا پیوند جوئی

2 ترا پیوند با جانست و جانان توئی پیدا ولی در عشق پنهان

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند