بنامیزد چنانت آفریدند از همام تبریزی غزل 73

1 بنامیزد چنانت آفریدند که پنداری ز جانت آفریدند

2 نمی‌دانم ز جان خوشتر چه باشد که تا گویم که زانت آفریدند

3 لبت کاب حیات از وی چکان است مگر زاب دهانت آفریدند

4 تماشاگاه جانم را بهشتی بدان سرو روانت آفریدند

5 دهانت با میان هر لحظه گوید که چون من بی‌نشانت آفریدند

6 به رویت کی رسد رویم که او را برای آستانت آفریدند

7 قرار عاشقانت برد سحری که در چشم و زبانت آفریدند

8 ز زخمت صید دل‌ها چون برد جان که با تیر و کمانت آفریدند

9 همام آن روز می‌ورزید عشقت که جان عاشقانت آفریدند