در کوی تو دیوانه مرا نام از سلیم تهرانی غزل 657

1 در کوی تو دیوانه مرا نام نهادند طفلان چه بزرگانه مرا نام نهادند

2 در پای خمم ناف به طفلی چو بریدند دردی کش میخانه مرا نام نهادند

3 من طالع چوب گل و زنجیر ندارم احباب، چه دیوانه مرا نام نهادند؟

4 نه نام چراغی به جهان بود، نه شمعی آن روز که پروانه مرا نام نهادند

5 نامم کسی از هیچ زبانی نشنیده ست افلاک چه بیگانه مرا نام نهادند

6 ایام، فلاطون جهان داد خطابم فریاد که طفلانه مرا نام نهادند

7 دادند گهی برگ گل و لاله خطابم گاهی پر پروانه مرا نام نهادند

8 از خال لب او شدم آواره ی عالم عنقا، پی این دانه مرا نام نهادند

9 در زلف تو- آن کوچه ی زنجیرفروشان- عمری ست که دیوانه مرا نام نهادند

10 بخت از پی معموری من بود سلیما آن روز که ویرانه مرا نام نهادند