این صفا حسن و محبت ز هم اندوخته از عرفی شیرازی غزل 187

1 این صفا حسن و محبت ز هم اندوخته اند این دو شمع اند که از یکدگر افروخته اند

2 عشوه و ناز و تغافل که تراود از تو شیوه ها را همه گویی ز هم آموخته اند

3 ما فرو رفته به بحر غم بی پایانیم جامهٔ ما نه به اندازهء ما دوخته اند

4 دفع لب تشنگی از شعله نکردست کسی مگر آن جمع که از آتش دل سوخته اند

5 بندگان تو که درعشق خداوندانند دو جهان را به تمنای تو بفروخته اند

6 عرفی آنان که ز تحقیق مسایل مست اند خون هم خورده از آن چهره برافروخته اند