همین نه لاله به داغ تو از جویای تبریزی غزل 255

1 همین نه لاله به داغ تو ای سمنبر سوخت به باغ غنچهٔ گل چون فتیله عنبر سوخت

2 زجلوه ای که نمود آفتاب دیدارت در آینه چون پر و بال برق جوهر سوخت

3 اگرچه یافته صد خلعت گداز تنم چو شمع آتش شوق تو بازم از سر سوخت

4 کسی که گرم رو راه نیستی گردید گداخت شمع صفت بال سعیش و پر سوخت

5 بیا به باغ که بیم از نگاه نرگس نیست سپند چشم بدت لاله تا به مجمر سوخت

6 زشرح نامهٔ پرسوز خود مگو جویا همین بس است که بال و پر کبوتر سوخت