چندانک در آن لعل بدخشان نمکی است از اوحدالدین رباعی 184

1 ای دل دَرِ غم گشاده ای می بینم در دام بلا فتاده ای می بینم

2 از یار کناره کرده ای می دانم دل در دگری نهاده ای می بینم

1 هر چند که در شهر به رندی فاشم وانگشت نمای جملهٔ اوباشم

2 یا رب تو مرا از درِ خود دور مکن مگذار که رسوای جهانی باشم

1 مؤمن که به صدق ازو نرنجد چیزی در پیش دلش جز او نسنجد چیزی

2 حق بر عرش است و عرش دانی چه بود آن دل که درو جز او نگنجد چیزی